خدارو شکر که بالاخره مسولین حوزه سخن زمان را نیوشیدند و نیم نگاهی به این دنیای مجازی انداختند…
انگار همین چند روز پیش بود که استفاده از وب و وبلاگ داشتن در دارالفساد اینترنت!! اونهم با اسم واقعی مثل یک مهر اتهام بر پیشانی امثال من کوفته میشد…
میگفتند این مظاهر دنیای غرب چیزی جز فساد نیستند و جز فساد به بار نمیآورند.. و خلاصه به قول برخی کارشناسان ، تکنولوژی غرب مرکب بی چون و چرای فرهنگ غرب است و مثل یک ابزار صرف نیست!…
دقت و بی دقتی این تئوری ها پای خودشان…. الله اعلم!
به هر حال بعد از کمتر از ده سال الان وبلاگنویسی طلاب اینقدر مهم شده است که چرخ بودجه های نه چندان کوچک را کوک کرده اند و سامانه ی پشتیبانی وبلاگ و کلاس های آموزشی و… راه انداخته اند…
خب خدا رو شکر… ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است …. یا شایدم مرده باشد!…
از تعریف و تمجید که بگذریم این اقدامها خودش موضوعی است برای خودش… و دارای نقاط مثبت و منفی…
لذا مثل تمام اقدامها باید به چکش نقد تراشیده شود.
اصل مساله که جای بحث ندارد و… سپاس…
اما به نظرم میرسد در باب تئوری های حاکم بر این حرکت میشود سخن ها کرد. همچنین در توصیف کیفی آن.
پرسشهای کلیدی ای باید مطرح و پاسخ داده شوند:
1- سوالاتی از سنخ هستها و نیستها … این حضور چگونه رخ میدهد و بر خود طلاب و اینترنت و مخاطبان اینترنت و فضای جهانی وب چه اثری دارد؟ و…
2- سوالاتی از سنخ مهندسی باید ها … چرایی و چگونگی حضور طلاب  و اینکه در اینترنت چه باید کرد و چرا؟…
لذا کاش در کنار این سامانه ی مبارک ، یک تیم پژوهشی روشمند  هم در باب این چراها و چگونه ها راه می افتاد!
ماجرای جوانی و آروزهای محال ما تمامی ندارد!